Өзгеріс ШерікбайұлыЖелдірме

Маған бұл әуен ең алғашында бала күнгі ойын алаңын еске салды. Есіме түсті, қыстың аязды күндері аспан астында жүгіріп жүргенде, бетіндегі қарлар бетіме сиқырлы әуен болып құлағыма жаңғыратын еді. Әуен сондай нәзік және мұңлы, бірақ жүрегімнің түкпірінде бір қуаныш оты тұтанғандай болды. Оны тыңдап отырып, өзімді ескі таныс әлемге қайта оралғандай сезіндім. Көңілімде бір жағынан мұң бар, бірақ сол мұңда да бір ерекше жылылық бар сияқты. Бұл туындыны тыңдаған сайын балалық шағымның алаңсыз қуанышы мен қазіргі тыныштық пен бақыт сезімі араласқандай болады.