Айдын СәндібайКештім Сені

Түннің қараңғылығында жүрегімде ауырлық сезіледі. Мұнда, терең қайғының ноталары мен ішкі ойлардың қатпарлары арасында, мен өзімді жоғалттым. Бірде-бір шумақ жанымды жұбатпайды, әрбір дыбыс өкінішімнің айнасы секілді. Мүмкін, өмірдің жарық сәулесін таба алмай, мен солайша осы мұңды әуенге берілдім бе? Бұл сезімдердің тереңдігіне сүңгім келмейді, бірақ сол сәтте кері қайтудың жолы да жоқ. Сөздерім жоқ, тек жүрегімнің мұңды үні қалды...